Unha proba de amor. A exposición que onte abriu as súas portas no centro social de Caixanova é algo máis que unha mostra artística. É a homenaxe dun pai a un fillo. A necesidade de permanecer vivo na memoria. Por iso, o artista Xaime Quessada quixo que a perda irreparable do seu fillo -fai menos de catro meses- vísese correspondida cunha exposición conxunta. Desde onte e ata o día 5 de novembro a obra de ambos dialogará na mesma sala. Baixo o epígrafe Quessada-Xaime Quesada Branco a exposición que onte abriu as súas portas en Ourense mostra os últimos traballos de ambos artistas.Xaime Quessada reflexa en pintura e escultura o dramatismo que xeran as guerras a través de imaxes intensas e de crudeza. Nas súas esculturas, de recente creación, utiliza o branco do gres pero imprime a mesma intensidade a través de intensas aristas. As torres gemelas, Guantánamo, o Fundamentalismo islámico , Iraq, Afganistán, Globalización ou Os nenos de Brasil son o título dalgunha das obras pictóricas que Quessada Porto mostra na exposición.
Xunto a elas esculturas. «Todos os grandes pintores fixeron esculturas», indicou Manuel Pena Rei, encargado de presentar a exposición. E aínda que Quessada indicou nun primeiro momento que empezou da man de Acisclo e Buciños foi capaz de personalizarlas levándoas ao seu terreo. Con elas homenajea a Galicia. Xunto a elas, as formas geométricas e os xogos cromáticos de Quesada Branco. É no tratamento da cor, na materia pictórica e na preparación das teas onde coinciden pai e fillo. Onde -segundo indicaron na presentación- atópase o cordón umbilical que lles une artísticamente. A obra de Quesada fillo, como destacou na inauguración Manuel Pena Rei, non era propia da súa idade. «É raro que os artistas á súa idade posúan esa gran perfección», indicou. Quessada Branco xoga coas cores e as formas e presenta grandes cadros geométricos. A reprodución digital e a tecnoloxía informática cualifican outras das súas obras así como a utilización da pistola e o aerosol como ferramentas de traballo.
La Voz de Galicia, Cándida Andaluz
Na obra de Xaime Quesada Branco o factor da intuición desencadea a sensación visual que inspira a vontade abstracta; a mesma que depura con cada pincelada nunha procura constante de ambiente. A independencia dos trazos proxecta un vocabulario plástico xerado sempre desde a liberdade e o pracer de interpretación da actividade pictórica. Abstracción chea de vida e xeradora de íntimos argumentos, manifestación de estados anímicos e valores emotivos, de estruturas normativas, de forzas e ritmos, pero abstracción, a final de contas. Mercedes Rozas
….Pintor que foi de mundos instransferibles, como o seu pai o é, constructor de estructuras, cheas de luz, quizais como herdanza da súa nai arquitecta; mestura cabal, pois a súa pintura de maxia e racionalidade, de racionalidade e maxia, trasplantada en lenzos que xa son, hoxe, parte da história artística deste país.…..Da máxica e racional luz que asulagaba as xeometrícas estructuras dos seus lenzos; algo así como as liñas do ensoño que trazan os aborixes que habitan darredor do Ulururú, en Australia, só que penetradas pola Ilustración e o Racionalismo. El Correo Gallego, 3 jul.2006 Alfredo Conde